Dziesięć pierwszych miejsc na liście krajów, gdzie za wiarę ludzie prześladowani są najbardziej:
Miejsce 1: Korea Północna
Miejsce 2: Iran
Miejsce 3: Afganistan
Miejsce 4: Arabia Saudyjska
Miejsce 5: Somalia
Miejsce 6: Malediwy
Miejsce 7: Jemen
Miejsce 8: Irak
Miejsce 9: Uzbekistan
Miejsce 10: Laos
Miejsce 2: Iran
Miejsce 3: Afganistan
Miejsce 4: Arabia Saudyjska
Miejsce 5: Somalia
Miejsce 6: Malediwy
Miejsce 7: Jemen
Miejsce 8: Irak
Miejsce 9: Uzbekistan
Miejsce 10: Laos
Miejsce 1: Korea Północna
Dziewiąty rok z rzędu kraj oparty na dyktaturze zajmuje pierwsze miejsce w Światowym Indeksie Prześladowań 2011. Ogólne zmiany w kraju miały negatywny wpływ na mieszkańców. W wyniku reformy monetarnej co piąta osoba straciła swoje mieszkanie lub dom. Oprócz kryzysu ekonomicznego, Koreę Północną dotknęły również klęski żywiołowe. Kilkadziesiąt osób zginęło podczas powodzi i osunięć ziemi spowodowanych przez tajfun. We wrześniu 2010 r., Kim Dzong Un, trzeci syn premiera Kim Dzong Il, oficjalnie został obrany Generałem, powołany do Komitetu Centralnego Partii i awansowany na zastępcę przewodniczącego Komisji Wojskowej. Potwierdza się, że Kim Dzong Un przejmie powoli stanowisko swojego chorego ojca, Kim Dzong Il. Wątpliwe jest, czy zmieni się sytuacja chrześcijan, kiedy Kim Jong Un zostanie nowym liderem kraju.W Korei Płn. nadal panują ostre prześladowania chrześcijan. Kraj jest pod głębokim wpływem tradycji stalinowskiego kultu zapoczątkowanego przez nieżyjącego dyktatora Kim Ir Sena. Rząd opiera swe działanie na filozofii "Juche" (czytaj "Dżucze") czczącej Kim Ir Sena jako boga ojca i Kim Dzong Ila (jego biologicznego syna) jako syna boga. Każda działalność religijna jest postrzegana przez system jako atak na kraj. Chrześcijanie nie mają prawa by istnieć w Korei Północnej. Wierzący, którzy spotykają się w tajemnicy zawsze narażają się na niebezpieczeństwo zdemaskowania. Karą za jakiekolwiek praktyki religijne jest więzienie, obóz pracy lub egzekucja. W ostatnim roku, setki chrześcijan z różnych powodów zostały aresztowane. Niektórych z nich zamordowano, innych skazano do obozów ciężkiej pracy, jako więźniów politycznych. W maju 2010 r. policja odkryła w prowincji Pyungsung kościół domowy z 23 wierzącymi. Troje z nich natychmiast skazano na śmierci a resztę chrześcijan wysłano do obozu pracy.
Miejsce 2: Iran
Islamska Republika Iranu pozostaje w tym roku na tym samym miejscu w naszym indeksie. W okresie sprawozdawczym były nadal aresztowania chrześcijan, zwłaszcza w grudniu 2009 r. i pierwszych trzech miesiącach 2010 r. Wiele nabożeństw jest monitorowanych przez tajną policję. Chrześcijanie, którzy angażują się w kościele lub wspólnocie doświadczają wielu nacisków z różnych stron. Są przesłuchiwani, aresztowani, źle traktowani i wtrącani do więzień. Chrześcijanie doświadczają również dużej presji ze strony swoich środowisk (rodziny, znajomych, sąsiadów, etc) . Częste były manifestacje przeciwko irańskiemu rządowi. Być może w ramach odzewu na to, rząd zaostrzył swe działania wobec chrześcijan. W wyniku tego kilkuset chrześcijan zostało aresztowanych. Wielu z nich zwolniono za kaucją, ale sprawy sądowe przeciwko nim są w toku i mogą być w każdej chwili skazani. Chrześcijanie po zwolnieniu z więzienia nadal są monitorowani i zagrożeni. Ataki na chrześcijan pochodzą również ze strony islamskich fundamentalistów. Silnie odczuwają to zwłaszcza ci chrześcijanie, którzy mówią muzułmanom o Ewangelii. Prześladowanie może pochodzić nawet od własnej rodziny. Pewien chrześcijanin za konwersję z islamu był tak pobity przez członków rodziny, że zmarł z powodu odniesionych ran. Takie przypadki są nagminne. Mimo prześladowań Kościół w Iranie rośnie. Obecnie ilość chrześcijan w tym kraju szacuje się na ok. 450 000. W tym są uwzględnieni chrześcijanie, którzy od lat trwają w tej wierze jak i chrześcijanie pochodzenia muzułmańskiego. Potrzeba chrześcijańskiej literatura jest wielka. Setki Biblii zostały skonfiskowane i spalone w pierwszej połowie 2010 r. przez służby bezpieczeństwa.
W Iranie islam jest religią państwową. Wszystkie ustawy i rozporządzenia muszą być zgodne z oficjalną wykładnię prawa szariatu (prawa islamskiego). Mimo, że etniczni chrześcijanie (jak Ormianie i Asyryjczycy) jako mniejszości religijne są oficjalnie uznawane i chronione, to i tak często doświadczają oni aresztowań, przemocy fizycznej, ograniczeń i dyskryminacji z powodu swojej wiary. Ormiańskie i asyryjskie społeczności mogą nauczać tylko we własnym języku, a nie perskim (ogólnie używanym). Niestety mówiący po persku chrześcijanie pochodzenia muzułmańskiego nie mogą ani uczestniczyć, ani pomagać w takich spotkaniach. Wspieranie chrześcijan pochodzenia muzułmańskiego jest również zabronione. Prawo szariatu przewiduje karę śmierci dla muzułmanina, który porzuca islam dla innej religii.
W Iranie islam jest religią państwową. Wszystkie ustawy i rozporządzenia muszą być zgodne z oficjalną wykładnię prawa szariatu (prawa islamskiego). Mimo, że etniczni chrześcijanie (jak Ormianie i Asyryjczycy) jako mniejszości religijne są oficjalnie uznawane i chronione, to i tak często doświadczają oni aresztowań, przemocy fizycznej, ograniczeń i dyskryminacji z powodu swojej wiary. Ormiańskie i asyryjskie społeczności mogą nauczać tylko we własnym języku, a nie perskim (ogólnie używanym). Niestety mówiący po persku chrześcijanie pochodzenia muzułmańskiego nie mogą ani uczestniczyć, ani pomagać w takich spotkaniach. Wspieranie chrześcijan pochodzenia muzułmańskiego jest również zabronione. Prawo szariatu przewiduje karę śmierci dla muzułmanina, który porzuca islam dla innej religii.
Miejsce 3: Afganistan (poprzednio: 6)
Sytuacja chrześcijan w Afganistanie od ubiegłego roku pogorszyła się. Zwłaszcza chrześcijanie pochodzenia muzułmańskiego są narażeni na intensywne prześladowania. W kraju tym jest bardzo mało chrześcijan. Afgańscy wierzący nie są akceptowani przez społeczeństwo zdominowane przez muzułmanów. Nie ma jasny określeń prawnych mówiących o prawie mniejszości religijnych. W maju i czerwcu 2010 r. stacja telewizyjna "Noorin TV" opublikowała zdjęcia ze chrztu muzułmanów, którzy przeszli na chrześcijaństwo. Ich twarze były wyraźnie pokazane. Oskarżono przy tym chrześcijańskie organizacje pomocy o ewangelizację wśród muzułmanów. Reportaż wywołał drastyczne reakcje w najwyższych kręgach rządowych kraju ściśle islamskiego. Sekretarz podczas sesji parlamentu wezwał do skazania apostatów. Setki rozzłoszczonych studentów protestowały w Kabulu i innych miastach. Demonstranci grozili śmiercią islamskim konwertytom i żądali wydalenia wszelkich organizacji chrześcijańskich z kraju. W całym Afganistanie zwiększyła się presja wywierana na afgańskich chrześcijan. Wielu z nich uciekło z kraju lub się ukrywają. W 2010r. doszło do licznych aresztowań chrześcijan.
W sierpniu Talibowie zabili kilku chrześcijańskich pracowników organizacji niosących pomoc. Obecnie publicznie debatuje się czy Afgańczycy, którzy kulturowo wyrosili jako muzułmanie mogą przejść na chrześcijaństwo i na jakich prawach. To jest przypadek bezprecedensowy w historii tego kraju. Życie chrześcijan w Afganistanie jest nadal bardzo trudne, ponieważ islam jest tu oficjalną religią państwową. Konstytucja kraju opiera się o zasady islamu, a wszelkie prawo nie może być sprzeczne z przekonaniami i przepisami tej religii. Ponadto presja społeczna wywierana na chrześcijan jest ogromna. Miejscowym, którzy konwertowali na chrześcijaństwo a nie ukryli tego faktu, często grozi przemoc, a nawet zabójstwo –dokonana nawet przez własne rodziny. Zastraszanie ma na celu zmuszenie chrześcijan do zrzeczenia się nowej wiary. W rezultacie, większość afgańskich chrześcijan praktykuje swą wiarę w ukryciu. Nie czują się bezpiecznie, aby móc spotykać się w kościołach domowych lub na innych spotkaniach ze swoimi współwierzącymi.
Miejsce 4: Arabia Saudyjska (poprzednio: 3)
Miejsce 4: Arabia Saudyjska (poprzednio: 3)
Miejsce Arabii Saudyjskiej na naszej liście uległo również zmianie. Wynika to z pogarszającej się sytuacji chrześcijan w Afganistanie (3). Z zamkniętego na świata królestwa wahabitów docierają informacji na temat sytuacji chrześcijan . W tym okresie sprawozdawczym Open Doors otrzymał kilka raportów, które informują, że niektórzy chrześcijanie z powodu swojej wiary doświadczali przemocy fizycznej. W dniu 1 październiku 2010 r. policja religijna "Muttawa" aresztowała podczas nabożeństwa trwającego w prywatnym domu dwunastu filipińskich chrześcijan i ich księdza. Oskarżono ich o działania ewangelizacyjne pośród muzułmanów. Częściowo za pomocą kaucji zostali zwolnieni. Niektórzy chrześcijanie z powodu narastającej presji uciekli z kraju. W niektórych przypadkach ich życie jest nadal zagrożone. Większość chrześcijan w Arabii Saudyjskiej są cudzoziemcami lub gościnnymi pracownikami zagranicznymi, są to głównie Filipińczycy. Ci pracownicy są nie tylko źle wynagradzani, ale ze względu na swoją wiarę są często narażani ze względu na regularną przemoc słowną i fizyczną.
Wolność religijna w tym królestwie nie egzystuje, obywatelom dozwolona jest tylko jedna religia: islamu. Nie można wybierać czy zmieniać religii. System prawny jest oparty na prawie muzułmańskim, prawie szariatu. Konwersja muzułmanina na inną religię jest przestępstwem karanym śmiercią. Chociaż rząd uznaje prawo nie-muzułmanów do prywatnych zebrań wierzących, to jednak policja religijna bardzo często nie respektuje tego przepisu. Publiczne praktykowanie kultu nie-muzułmańskiego jest zabronione. Nie-muzułmanom, którzy publicznie i aktywnie wyrażają swoją wiarę grożą aresztowania, więzienie, biczowanie, tortury czy deportacja. Wśród byłych muzułmanów panuje strach przed staniem się ofiarą „ honorowego zabójstwa"- jeśli ich rodziny lub ich środowisko społeczne dowiedzą się o ich nowej wierze.
Wolność religijna w tym królestwie nie egzystuje, obywatelom dozwolona jest tylko jedna religia: islamu. Nie można wybierać czy zmieniać religii. System prawny jest oparty na prawie muzułmańskim, prawie szariatu. Konwersja muzułmanina na inną religię jest przestępstwem karanym śmiercią. Chociaż rząd uznaje prawo nie-muzułmanów do prywatnych zebrań wierzących, to jednak policja religijna bardzo często nie respektuje tego przepisu. Publiczne praktykowanie kultu nie-muzułmańskiego jest zabronione. Nie-muzułmanom, którzy publicznie i aktywnie wyrażają swoją wiarę grożą aresztowania, więzienie, biczowanie, tortury czy deportacja. Wśród byłych muzułmanów panuje strach przed staniem się ofiarą „ honorowego zabójstwa"- jeśli ich rodziny lub ich środowisko społeczne dowiedzą się o ich nowej wierze.
Miejsce 5: Somalia (poprzednio: 4)
W Somalii sytuacja chrześcijan w okresie sprawozdawczym uległa pogorszeniu. Somalijskie media malują negatywny wizerunek chrześcijan. Co najmniej osiem chrześcijan zginęło za swoją wiarę. Około jedna czwarta lokalnych wiernych, którzy już teraz mogą zbierać się tylko w podziemiu, uciekła z kraju. Republika Somalii od 1991r. jest stanie wojny domowej i dzieli się na następujące regiony: Somaliland (północny zachód), który ogłosił się niezależnym , Puntland (północny wschód) jaki i południowa Somalia ze stolicą Mogadiszu są regionami autonomicznymi. Podczas, gdy Somaliland i Puntland są względnie stałe, to radykalne islamskie bojówki jak Al-Shabaab i walki konkurencyjnej Hizbul-Islam kontrolują główną część południowej Somalii i walczą z rządem tymczasowym w stolicy Mogadiszu. Islamistyczne ugrupowanie Al-Shabaab, który kontroluje 90 procent południowej Somalii, wymusza na tych obszarach stosowanie islamu według islamskiego prawa. Grupa ta dąży do tego by kraj ten stał się krajem islamskiego boga. Radykalne bojówki Al-Shabaab pod wpływem Al-Kaidy zaostrzyły swe działania.
Chrześcijanie są pod ścisłym nadzorem rządu i milicji islamskiej. Ekstremistyczna Al-Shabaab regularnie urządza dosłownie polowania na chrześcijan próbując w ten sposób pozbyć się wszystkich chrześcijan w kraju. Chociaż „Tymczasowa Karta Federalna Republiki Somalii” zapewnia wolność wyznania, to jednak w praktyce prawo to nie jest przestrzegane. W Karcie ustanowiono również, że żadna religia nie może być sprzeczna z religią narodową jaką jest islam. Większość z niewielu chrześcijan żyjących w południowej Somalii są mocno szykanowani i muszą praktykować swoją wiarę w tajemnicy. Niewielu chrześcijan mieszka również w Puntland i Somaliland jednak najwięcej somalijskich chrześcijan żyje na uchodźctwie w krajach sąsiednich.
Chrześcijanie są pod ścisłym nadzorem rządu i milicji islamskiej. Ekstremistyczna Al-Shabaab regularnie urządza dosłownie polowania na chrześcijan próbując w ten sposób pozbyć się wszystkich chrześcijan w kraju. Chociaż „Tymczasowa Karta Federalna Republiki Somalii” zapewnia wolność wyznania, to jednak w praktyce prawo to nie jest przestrzegane. W Karcie ustanowiono również, że żadna religia nie może być sprzeczna z religią narodową jaką jest islam. Większość z niewielu chrześcijan żyjących w południowej Somalii są mocno szykanowani i muszą praktykować swoją wiarę w tajemnicy. Niewielu chrześcijan mieszka również w Puntland i Somaliland jednak najwięcej somalijskich chrześcijan żyje na uchodźctwie w krajach sąsiednich.
Miejsce 6: Malediwy (poprzednio: 5)
Sytuacja chrześcijan w Malediwach nie uległa większej zmianie od zeszłorocznego czasu sprawozdawczego. W tym wyspiarskim kraju islam jest oficjalną religią państwową. Korzystanie z innych religii jest zabronione przez prawo. Chrześcijanie są systematycznie prześladowani. Rząd postrzega swoją rolę jako opiekuna i obrońcę islamu. Kościoły są zakazane; wwóz literatury chrześcijańskiej do kraju jest zabroniony. Nie-muzułmanie są dyskryminowani i kontrolowani bardzo przez muzułmańskie społeczeństwo. Mieszkańcy Malediwów zgadzają się z tym zakazem dla nie-islamskich religii. W tym kraju istnieje tylko kilku miejscowych chrześcijan, którzy w obawie przed odkryciem praktykują swoją wiarę w tajemnicy. W okresie sprawozdawczym były dwa raporty zagranicznych chrześcijan, którzy zostali zatrzymani i wydaleni z tego kraju, ponieważ w ich bagażu znaleziono chrześcijańskie materiały.
Miejsce 7: Jemen (poprzednio: 7)
Jemen pozostaje w 2011 r. na tym samym miejscu w Światowym Indeksie Prześladowań Doors Open. Sytuacja dla chrześcijan tu prawie w ogóle się nie poprawiła. W okresie sprawozdawczym nie otrzymaliśmy raportów donoszących o śmierci chrześcijan za wiarę. Kilka zagranicznych chrześcijan żyjących od wielu lat w tym kraju zostało wydalonych - często bez podania przyczyny. Konstytucja Jemenu gwarantuje wolność religijną, ale jednocześnie oznajmia, że islam jest religią państwową i na podstawie szariatu (prawa islamskiego) tworzone są wszelkie przepisy. Cudzoziemcy mają trochę więcej swobody w wyznawaniu wiary. Natomiast Jemeńczycy nie mogą przechodzić na inną religię niż ustanowiona. Konwersja z islamu grozi karą śmierci. Ewangelizacja muzułmanów jest zabroniona. Władze i ugrupowania ekstremistyczne grożą śmiercią byłym muzułmanom, ponieważ według nich „zdrajcom” nie powinno się dawać szansy powrotu na islam. Szacuje się, że w Jemenie żyje kilka tysięcy chrześcijan. Większość z nich to cudzoziemcy z krajów zachodnich, Azji Południowej i Wschodniej lub z krajów arabskich, głównie uchodźców z Etiopii. W Aden istnieje kilka kościołów, ale w północnej części kraju kościoły są niedozwolone. Tych niewielu chrześcijan pochodzenia muzułmańskiego musi praktykować swoją wiarę w tajemnicy.
Miejsce 8: Irak (poprzednio: 17)
Irak jest jednym z krajów o najbardziej znaczących zmianach w indeksie. Z pozycji 17 trafił na 8 miejsce, do krajów, w których chrześcijanie są prześladowani najbardziej. Wynika to z dużej liczby aktów przemocy, wielu wypadków i urazów. Open Doors w okresie sprawozdawczym otrzymał również więcej doniesień na temat liczby porwanych chrześcijan i działań anty-chrześcijańskich. Po zamachach bombowych na kościoły w grudniu 2009 roku, prawie połowa ludności chrześcijańskiej w Mosulu uciekła z miasta. Nawet w czasie wyborów parlamentarnych ataki na chrześcijan znacznie wzrosły. Mocna fala przemocy rozpoczęła się tuż przed wyborami i trwała aż do początku marca 2010.
W maju nastąpił atak bombowy na autobusy z chrześcijańskimi studentami. Trójka studentów zginęła, a 180 zostało rannych. Wielu z nich musi teraz żyć okaleczona bliznami lub znosić swoją niepełnosprawność fizyczną powstałą w wyniku ataku. Od 2003r. grupa islamskich ekstremistów swą uwagę koncentrowała na chrześcijańskim kościele w Bagdadzie. Pod koniec października 2010 r. dokonała tam czynu dramatycznego- zabito 58 osób a co najmniej 60 osób zostało rannych. Czyn ten jest uważany za najkrwawszy atak na miejscowych chrześcijan.
W okresie sprawozdawczym doszło jeszcze do innych celowych zabójstw co najmniej 90 chrześcijan m.in., w Mosulu, Bagdadzie i Kirkuku. W Iraku żyje około 334 tysięcy chrześcijan, jest to o połowę mnie, niż w 1991 roku. Wierzący należą najczęściej do tradycyjnych kościołów jak asyryjski, chaldejski, katolicki czy ormiański. Istnieje również kilka tysięcy ewangelicznych chrześcijan. Od upadku Saddama Husajna ich sytuacja znacznie się pogorszyła. Motywy przemocy wobec chrześcijan są różne: religijne, politycznie, gospodarcze i społecznie. Korzenie irackich chrześcijan sięgają w tym kraju wieków. Już 2000 lat temu chrześcijańska społeczność żyła w tym regionie, czyli znacznie wcześniej niż powstanie islamu. Dzisiaj jest ona narażona na prześladowanie przez grupy przestępcze i radykalnych islamistów, którzy postrzegają ją jako sojuszników Zachodu. Podczas gdy naciski z Zachodu maleją a obce wojska opuściły kraj, ekstremiści wydaje się, że chcą "oczyścić" ziemię z chrześcijan i zmusić ich w wyniku aktów przemocy i zastraszania do opuszczenia swojej ojczyzny. Setki tysięcy Irakijczyków, zarówno muzułmanie jak i chrześcijanie przebywają na emigracji a wielu innych żyje tak jak wysiedleńcy, w szczególności w obszarach kurdyjskich na północy kraju.
W maju nastąpił atak bombowy na autobusy z chrześcijańskimi studentami. Trójka studentów zginęła, a 180 zostało rannych. Wielu z nich musi teraz żyć okaleczona bliznami lub znosić swoją niepełnosprawność fizyczną powstałą w wyniku ataku. Od 2003r. grupa islamskich ekstremistów swą uwagę koncentrowała na chrześcijańskim kościele w Bagdadzie. Pod koniec października 2010 r. dokonała tam czynu dramatycznego- zabito 58 osób a co najmniej 60 osób zostało rannych. Czyn ten jest uważany za najkrwawszy atak na miejscowych chrześcijan.
W okresie sprawozdawczym doszło jeszcze do innych celowych zabójstw co najmniej 90 chrześcijan m.in., w Mosulu, Bagdadzie i Kirkuku. W Iraku żyje około 334 tysięcy chrześcijan, jest to o połowę mnie, niż w 1991 roku. Wierzący należą najczęściej do tradycyjnych kościołów jak asyryjski, chaldejski, katolicki czy ormiański. Istnieje również kilka tysięcy ewangelicznych chrześcijan. Od upadku Saddama Husajna ich sytuacja znacznie się pogorszyła. Motywy przemocy wobec chrześcijan są różne: religijne, politycznie, gospodarcze i społecznie. Korzenie irackich chrześcijan sięgają w tym kraju wieków. Już 2000 lat temu chrześcijańska społeczność żyła w tym regionie, czyli znacznie wcześniej niż powstanie islamu. Dzisiaj jest ona narażona na prześladowanie przez grupy przestępcze i radykalnych islamistów, którzy postrzegają ją jako sojuszników Zachodu. Podczas gdy naciski z Zachodu maleją a obce wojska opuściły kraj, ekstremiści wydaje się, że chcą "oczyścić" ziemię z chrześcijan i zmusić ich w wyniku aktów przemocy i zastraszania do opuszczenia swojej ojczyzny. Setki tysięcy Irakijczyków, zarówno muzułmanie jak i chrześcijanie przebywają na emigracji a wielu innych żyje tak jak wysiedleńcy, w szczególności w obszarach kurdyjskich na północy kraju.
Miejsce 9: Uzbekistan (poprzednio: 10)
Nawet Uzbekistan leżący w Azji Środkowej mieści się w pierwszej dziesiątce krajów o najmocniejszych prześladowaniach w Światowym Indeksie Prześladowań na 2011 r. Atmosfera przeciwko chrześcijanom w kraju narasta. O ile wcześniej najczęstszą karą nakładaną na chrześcijan była kara grzywny, to obecnie chrześcijan ie muszą się liczyć z karami więzienia za przekroczenia religijne. Przywódcy kościelni niemal z każdego miasta w Uzbekistanie donoszą o pogarszającej się sytuacji wobec chrześcijan . Wniosku o rejestrację kościoła, wspólnoty są prawie zawsze odrzucane przez gminy. Natomiast wiele kościołów, które były kiedyś uznane i zarejestrowane i posiadały swoje budynki straciło to wszystko (cofnięto wszelkie prawne pozwolenia na to).
Prześladowanie w Uzbekistanie ma różne oblicza: zwłaszcza protestanckich chrześcijan w tym społeczeństwie spotyka duży ucisk. Od strony rządu są narażeni na aresztowania, grzywny i pozbawienie wolności. Istnieją również pracodawcy, którzy potrafią zwolnić pracownika z powodu jego chrześcijańskiej wiary. Islamscy przywódcy religijni i krewni wywierają ogromną presję na chrześcijan pochodzenia muzułmańskiego. Bicie, odrzucenie, upokorzenia lub wydalenie z domu rodzinnego są tylko paroma przykładami form prześladowań wobec tych chrześcijan. Religijne prawo islamskie jest surowe. Przekazywanie chrześcijańskiego przesłania muzułmanom jest zabronione. Ustawiczne kreowanie negatywnego wizerunku chrześcijan w telewizji i wrogie nastawienie władz lokalnych i urzędnik sądowy do nich komplikuje bardzo życie chrześcijan w Uzbekistanie.
Prześladowanie w Uzbekistanie ma różne oblicza: zwłaszcza protestanckich chrześcijan w tym społeczeństwie spotyka duży ucisk. Od strony rządu są narażeni na aresztowania, grzywny i pozbawienie wolności. Istnieją również pracodawcy, którzy potrafią zwolnić pracownika z powodu jego chrześcijańskiej wiary. Islamscy przywódcy religijni i krewni wywierają ogromną presję na chrześcijan pochodzenia muzułmańskiego. Bicie, odrzucenie, upokorzenia lub wydalenie z domu rodzinnego są tylko paroma przykładami form prześladowań wobec tych chrześcijan. Religijne prawo islamskie jest surowe. Przekazywanie chrześcijańskiego przesłania muzułmanom jest zabronione. Ustawiczne kreowanie negatywnego wizerunku chrześcijan w telewizji i wrogie nastawienie władz lokalnych i urzędnik sądowy do nich komplikuje bardzo życie chrześcijan w Uzbekistanie.
Miejsce 10: Laos (poprzednio: 9)
Obok Korei Północnej, Laos jest kolejnym nie-islamskim krajem, w grupie dziesięciu państw w ŚIP 2011r. Wbrew oczekiwaniom wielu chrześcijan w Laosie, sytuacja niewiele się zmieniła. Ilość laotańskiego kościół jest stosunkowa niewielka, bo liczy około 200.000 chrześcijan . Jego członkami są głównie ludzi z mniejszości etnicznych a postawa rządu wobec nich jest bardzo negatywna. Wszyscy chrześcijanie podlegają ścisłej kontroli i znacznym ograniczeniom. Są oni uznawanie za współpracowników Stanów Zjednoczonych dążących do demokratyzacji kraju. Kościół nie może swobodnie wykonywać swojej działalność. Chrześcijańscy konwertyci, którzy porzucili kult przodków doświadczają wielkiej presji społecznej. Od czasu do czasu, chrześcijanie są więzieni za wiarę. Wielu z nich były wykorzystywanych fizycznie i psychicznie, byli zmuszani do zrzeczenia się (nowych) przekonań. W okresie sprawozdawczym co najmniej 25 chrześcijan zostało zabitych, a kolejne 20 zostało aresztowanych i przetrzymywanych bez procesu. Chrześcijanie są regularnie nękani fizycznie. Tysiące chrześcijańskich uchodźców z plemienia Hmong mieszka w Tajlandii. Pomimo wysokiego stopnia prześladowania w Laosie, istnieje wiele niezarejestrowanych kościołów domowych.