Św. Hieronim Emiliani
Św. Hieronim Emiliani, kapłan (1486-1537). Urodził się w Wenecji w starej, patrycjuszowskiej rodzinie. Ojciec był senatorem, matka pochodziła z dożów. W czasie wojny był dowódcą jednej z twierdz Wenecji. Po przegranej wojnie republiki weneckiej z królem francuskim Ludwikiem XII został uwięziony w Castel Nuovo. W odosobnieniu podejmuje decyzję o zmianie swego życia. Po udanej ucieczce rozpoczyna studia teologiczne, zostaje kapłanem, służy chorym, ubogim, opuszczonym. Około roku 1530 św. Hieronim zakłada pierwszy w historii sierociniec. W następnych latach założył kolejne. Wychowanie sierot połączono tam z nauką zawodu. Budował także szpitale i domy opieki. Z myślą o prowadzeniu podjętego dzieła założył w Somasca zgromadzenie zakonne Kleryków Regularnych, które do dzisiaj realizuje program wytyczony przez Świętego. Zmarł jako ofiara epidemii, w czasie której pielęgnował chorych. Beatyfikowany w 1747 roku, kanonizowany w 1767. Patron sierot i opuszczonej młodzieży. W ikonografii św. Hieronim przedstawiany jest jako kapłan w otoczeniu dzieci. Jego atrybutami są: łańcuch na rękach znak wyzwolenia z niewoli, złożone ręce.
Św. Józefina Bakhita
Św. Józefina Bakhita urodziła się około roku 1869 w Olgossie, niedaleko góry Agilere, w prowincji Darfur, w Sudanie. Zmarła we Włoszech, w miejscowości Schio (region Vincenza), w roku 1947. Poznała trwogę licznych porwań i 10 lat niewolnictwa. Przywieziona do Włoch przez dobroczyńcę, który zakupił ją na targu w Chartumie z zamiarem uwolnienia, ostatecznie osiedliła się dzięki swym opiekunom w regionie Wenecji. Tu w sposób niezwykły otwarła się na łaskę, wstępując do Zgromadzenia Córek św. Magdaleny z Canossy. W Schio, gdzie żyła przez wiele lat i zmarła w 1947 roku, wszyscy nazywają ją jeszcze „nasza Matka Moretta” (ciemnoskóra). Jej proces kanonizacyjny rozpoczął się 12 lat po jej śmierci i 1 grudnia 1978 r. Kościół ogłosił dekret o heroiczności jej cnót. Boska Opatrzność, która troszczy się o „kwiaty na polach i ptaki na niebie”, poprowadziła tę sudańską niewolnicę poprzez niezliczone i niewypowiedziane cierpienia ku wolności ludzkiej i wolności wiary aż do poświęcenia całego życia Bogu dla nadejścia Jego Królestwa. W 1992 r. beatyfikował ją Jan Paweł II. W następnym roku, podczas swej podróży apostolskiej do Afryki, mówił: „Ciesz się, Afryko! Bakhita wróciła do ciebie: córka Sudanu, sprzedana w niewolę, cieszy się już wolnością - wolnością wiekuistą, wolnością świętych!” W październiku 2000 r. Jan Paweł II kanonizował Józefinę Bakhita.
Św. Idzi (Franciszek Pontillo)
Św. Idzi (Franciszek Pontillo) urodził się 16 listopada 1729 r. w niewielkiej wiosce Taranto w Apulii we Włoszech. Zajmował się robieniem lin. Czując wezwanie do życia zakonnego, wstąpił do franciszkanów w Neapolu w 1754 r. przyjmując zakonne imię Idzi Maria. Pragnął zostać kapłanem, ale z powodu braków w wykształceniu pozostał bratem zakonnym. Służył jako furtian. Codziennie spotykał się z ludźmi w potrzebie. Szczególnie gorliwie służył chorym i trędowatym, do których podróżował poza miasto (trędowatym nie wolno było mieszkać razem z innymi obywatelami). Już za życia uważano go za świętego i orędownika w chorobach. Według legendy, kiedy Idziemu powierzono opiekę nad wydzielaniem żywności i datków dla biednych, sam św. Józef miał się troszczyć o to, że Idziemu nigdy nie zabrakło potrzebnych środków. Zmarł 7 lutego 1812 r. w Neapolu z przyczyn naturalnych; na jego pogrzeb przybyły olbrzymie tłumy. Został beatyfikowany w 1888 r. przez Leona XIII, a kanonizowany 2 czerwca 1996 r. przez papieża Jana Pawła II.